طنزی بر پنجره جمعیتی و آینده‌ای پیر

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «الوند همدان»؛ شعر طنزی بر پنجره جمعیتی و آینده‌ای پیر ایران منتشر شد.
ایران من، مهد جوانی، در حسرت نسل نو
پنجره جمعیتی بسته، تاریکی در رگ و بو

نوجوانی‌ها به خاطره، موی سرمان شده سپید
نسل جوان رهسپار غربت، دل پر از درد و نوید

در این سرزمین کهن، صدای گهواره خاموش
نغمه شادی کودکان، در تار و پودش خموش

پیران شده‌اند صاحبان، عرصه میدان و کار
جوانان در حسرت فردا، در جستجوی روزگار

طنزی تلخ در این قصه، نهفته در اعماق جان
آینده‌ای مبهم و تاریک، در انتظار این مکان

شاید روزی باز شود، پنجره‌ای رو به امید
نسل نو بازگردد به خاک، ایران شود آباد و دیدنی

اما چه سود از این تمنا، در این وانفسای پیر
گر نیندیشیم به تدبیر، آینده‌ای تاریک در پی

اکبری